خداوند تبارک و تعالی در سورۀ مبارکه الرحمن آیه ۳۷ و سوره ذاریات آیه ۴۷ دربارۀ انفجار اولیه ای که باعث ایجاد آسمانها و زمین شد اشاره می فرماید که:
“فإذا انشقت السماء فکانت وردة کالدهان”
[آسمانها روزی دوباره شکاف برمی دارد و مانند گل سرخی باز می شوند!]
“والسماء بنیناها بأید وإنا لموسعون”
[و ما آسمانها را با قدرت خود بنا کردیم و همواره آن را وسعت بخشیدیم!]
پیوسته در گسترش بودن هستی، به این معنی است که هرچه رو به عقب برگردیم