“إذا الشمس کورت- و إذا النجوم انکدرت”

[آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود * و ستارگان بی فروغ شوند.] تکویر، ۱ ـ ۲

خورشید، این کانون حیات بخش منظومه ما، گرچه نسبت به ستارگان آسمان، ستاره متوسطی است، ولی در حد ذات خود و نسبت به کره زمین، فوق العاده عظیم است. طبق بررسی دانشمندان، حجم خورشید یک میلیون و سیصد هزار مرتبه از زمین بزرگتر است! منتها چون فاصله ای در حدود یکصد و پنجاه میلیون کیلومتر با ما دارد، به اندازه فعلی دیده می شود. برای تجسم عظمت و وسعت خورشید، همین اندازه کافی است که: اگر کره ماه و زمین را با همین فاصله ای که الان بین آنها وجود دارد به داخل خورشید منتقل، ماه به آسانی می تواند دور زمین بگردد، بی آنکه از خورشید خارج شود!

حرارت خورشید را بالغ شش هزار درجه سانتیگراد! و حرارت عمق آن را بالغ بر چند میلیون درجه می دانند!!
از سطح خورشید، شعله هائی زبانه می کشد که ارتفاع آن، گاه بالغ بر یکصد و شصت هزار کیلومتر است، و کره زمین به اسانی در وسط آن گُم می شود، چرا که قطر کره زمین، بیش از دوازده هزار کیلومتر نیست. و اما منبع انرژی حرارتی و نورانی خورشید، برخلاف آنچه بعضی تصور می کنند، ناشی از سوختن نیست، چرا که به گفته «جورج گاموف» در کتاب «پیدایش و مرگ خورشید»، اگر جرم خورشید از زغال سنگ خالص، ساخته شده بود و در زمان نخستین فرعون مصر آنرا آتش زده بودند، باید تا امروز، تمام آن سوخته و چیزی جز خاکستر بر جای نمانده باشد. هر نوع ماده سوختنی دیگری به جای زغال سنگ فرض کنیم، همین اشکال را دارد.

حقیقت این است که: مفهوم سوختن در مورد خورشید صادق نیست، آنچه صدق می کند انرژی حاصل از تجزیه های اتمی است، و می دانیم این انرژی فوق العاده عظیم است. بنابراین، اتمهای خورشید دائماً در حال تجزیه و تشعشع و تبدیل به انرژی است که طبق محاسبه دانشمندان، هر ثانیه ای که بر او می گذرد چهارده میلیون تن از آن کاسته می شود! اما حجم خورشید به قدری عظیم است که با گذشت هزاران سال، خم به ابرو نمی آورد، و کمترین تغییری ظاهراً در وضع آن حاصل نمی شود.
ولی باید دانست همین امر، در دراز مدت به فنا و نابودی خورشید کمک می کند، و سرانجام این جرم عظیم لاغر و لاغر، و کم فروغ و عاقبت بی نور می شود، این امر درباره ستارگان نیز صدق می کند.
براساس آنچه در آیات ۱ و ۲ سوره مبارکه «تکویر» آمده «اذالشمس کورت و اذا النجوم انکدرت» 

[آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود، و ستارگان بی فروغ شوند].
پیرامون تاریک شدن خورشید و متلاشی شدن ستارگان آمده است، حقیقتی است که با علم امروز کاملاً هماهنگ می باشد، و قرآن زمانی این حقایق را بیان کرده که نه تنها در محیط جزیره عربستان، که در محافل علمی جهان آن روز نیز، از این مسائل خبری نبود.
* هرگاه بخواهیم وزن خورشید را برحسب تن بیان کنیم، باید عدد «۲» را بنویسیم و «۲۷» صفر را پهلوی آن بگذاریم. (یعنی دو میلیارد میلیارد میلیارد تن) !
* آخرین نظر درباره سن خورشید مانند برخی از هم جواران آن از ۴۰۰۰ میلیون تا ۵۰۰۰ میلیون سال تخمین زده می شود. و برای به دست آوردن عمر سیاره، اصولی وجود دارد که برای اهل فن مخفی و پنهان نیست.

*منبع: کتاب پویش علمی درقران حکیم “جلد اول” تالیف اسماعیل افشارصفحه ۶۰ انتشارات ابن سینا