قفسه سینه یک محفظه استخوانی-غضروفی قابل ارتجاع است که به شکل مخروط ناقص بوده و جایگاه قرارگیری قلب، ریه ها، مری و نای است و از مهره‌ها، دنده‌ها و جناغ سینه، تشکیل شده‌است.

بافت استخوانی سخت‌ترین بافت بدن است. استحکام این بافت از آن جهت است که در ماده بین سلولی آن املاح آهکی موجود است، ماده بین سلولی بافت استخوانی به شکل ورقه‌های بسیار نازکی روی هم قرار دارد.

همچنین قسمت هایی از قفسه سینه دارای ماهیت غضروفی هستند. که تنها در گوش انسان یافت می شود غضروف نوعی استخوان است که به نسبت بقیه استخوانها تراکم کمتری دارد و سبک تر است.

 یعنی از دیدگاه آناتومی تایید شده است که استخوانهای قفسه سینه سبک تر هستند و با استخوان های سایر نقاط بدن دارای تفاوت هستند.

  در سوره ۹۴: الشرح آیات اول دوم و سوم نوشته شده است:

” أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿۱﴾ وَوَضَعْنَا عَنکَ وِزْرَکَ ﴿۲﴾ الَّذِی أَنقَضَ ظَهْرَکَ ﴿۳﴾”

 {آیا براى تو سینه‏ ات را نگشاده‏ ایم بار سنگین را از تو بر نداشتیم ؟ همان که میخواست پشت را بشکند؟}

 در این آیه منظور خداوند از گشاده کردن سینه ها سبک کردن سینه هاست که جنس استخوان های ناحیه قفسه سینه با سایر نقاط تفاوت دارد و در ادامه نیز خداوند اشاره کرده است که بار سنگینی را از دوش تو برداشتیم!

 حال اگر جنس استخوان های قفسه سینه مانند استخوان های سایر نقاط بدن بود چه می شد؟

 همانطور که می دانید قفسه سینه محل قرار گرفتن قلب و تعداد زیادی رگ است که از آن خارج یا وارد آن می شوند. حال اگر سنگینی آن به اندازه بقیه استخوانها بود فشار بیش از اندازه ای به رگ های بدن وارد می شد و گرفتگی پارگی رگ ها و سکته قلبی و ابتلا به بیماری شریان‌های کرونری می شد و عملا اگر استخوان های قسمت سینه سبک یا به اصطلاح قرآن گشاده نبود ادامه زندگی امکان نداشت.

*منبع: کتاب پویش علمی درقرآن حکیم “جلدسوم” تالیف اسماعیل افشار صفحه ۱۳۰ انتشارات ابن سینا