وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿۱﴾

خداوند در سوره «تین » انجیر، به این میوه قسم خورده است و

دانشمندان دین پروژه می گویند احتمالا علت آن است که انجیر،

یکی از میوه های همه چیز تمام است و کلکسیونی از املاح و

ویتامین ها دارد، لذا مورد توجه خاص قرآن قرار گرفته است.

قرآن کریم در داستان بنی اسرائیل و مشخصاً در آیه ـ ۶۱ سوره بقره می گوید:
” و إذ قلتم یا موسی لن نصبر علی طعام واحد فادع لنا ربک یخرج لنا مما تنبت الارض من بقلها وقثآئها و فومها وعدسها وبصلها قال أتستبدلون الذی هو أدنی بالذی هوخیر…”
[ ای بنی اسرائیل! زمانی را به یاد آورید که به موسی (ع) «اعتراض کرده» و گفتید: ما هرگز به یک نوع غذا صبر نخواهم کرد؛ پس، از خدای خود بخواه تا برای ما از زمین، نباتاتی مانند باقلا، خیار، سیر، عدس و پیاز را برویاند. موسی گفت: آیا میخواهید غذای بهتری را که دارید، به پست تر از آن تبدیل کنید؟].
این آیه کریمه با بیان یک حقیقت غذایی می گوید؛ غذاهایی چون باقلی، عدس و پیاز، از نظر ارزش غذایی پایین تر از غذاهایی مانند «مَنَّ وَ السّلوی» است.

مَنَّ وَ سلوا نوعی از حلوای عسلی، همراه با گوشت بریان شده پرنده «باسترک» یا به اصطلاح محلی ما «بودنه» است. ارزش علمی آیة مبارکة فوق، وقتی آشکارتر شد که، علم تغذیه و سلامتِ غذایی به پیشرفت چشمگیری نایل گردید. (عکس زیرمربوط به پرنده باسترک می باشد)

اگر کسی در آیات قرآن پیرامون غذای بهشتیان تامل کند، می بیند که خداوند تعالی ابتدا میوه و سپس گوشت را نام برده است و دراین ترتیب یک نکته ی بزرگ پزشکی وجود دارد.