اشاره قرآن به ماه و خورشید در طبقات جو و بیرون از آن
اسماعیل افشار | شنبه, ۱۴ آبان ۱۴۰۱، ۰۷:۳۵ ب.ظ
«ألم تروا کیف خلق الله سبع سماوات طباقاً ـ و جعل القمر فیهن نوراً و جعل الشمس سراجاً» سوره نوح ۱۶ ـ ۱۵
[آیا نمی بیند خدا چگونه هفت لایه جو را روی همدیگر آفرید ـ و ماه را در آنها تابشی گردانید و خورشید را چراغی روشنگر]. سوره نوح
سبع سموات در این آیه به معنی طبقات جو است. «طباق» به معنی؛ بصورت طبقه طبقه روی همدیگر بودن است. «نور» به معنی؛ تابش و روشنایی بازتابی است. و «سراج» به معنی؛ چراغ روشنگر.
آیه ۱۶ می گوید: و ماه را در آنها (یعنی در طبقات جو) تابشی گردانید و خورشید را چراغی روشنگر.
این به این معنی است که ماه بیرون از طبقات جو، تابنده نیست و خورشید نیز، بیرون از طبقات جو، تابنده نیست و خورشید نیز، بیرون از طبقات جو، چراغی روشنگر نیست.
همانگونه که آیه می گوید، ماه در طبقات جو، بدلیل بازتاب نور آن، توسط ذرات گاز و بخار و خاک و غیره، تابش دارد و تابان است. ولی بیرون طبقات جو، ماه تابنده نیست و فضا تاریک و سیاه است، چون چیزی وجود ندارد که نور آنرا بازتاب بدهد، و ما فقط خود ماه را می توانیم ببینیم.
همینطور خورشید نیز چنانچه آیه می گوید، در طبقات جو، بدلیل بازتاب پرتو آن در ذرات گاز و بخار و خاک و غیره، چراغی روشنگر است و فضای طبقات جو را روشن می کند، ولی بیرون از طبقات جو، خورشید چراغی روشنگر نیست و جائی را روشن نمی کند و فضا تاریک و سیاه است. چون چیزی وجود ندارد که نور آنرا بازتاب بدهد.
شب هنگام نیز پرتو خورشید در فضای بالاتر از طبقات جو وجود دارد ولی فضا را روشن نمی کند.
*منبع: کتاب پویش علمی در قرآن حکیم جلد اول تالیف اسماعیل افشار صفحه ۴۵ انتشارات ابن سینا
- ۰۱/۰۸/۱۴