پویش ها

قرآن کریم در داستان بنی اسرائیل و مشخصاً در آیه ـ ۶۱ سوره بقره می گوید:
” و إذ قلتم یا موسی لن نصبر علی طعام واحد فادع لنا ربک یخرج لنا مما تنبت الارض من بقلها وقثآئها و فومها وعدسها وبصلها قال أتستبدلون الذی هو أدنی بالذی هوخیر…”
[ ای بنی اسرائیل! زمانی را به یاد آورید که به موسی (ع) «اعتراض کرده» و گفتید: ما هرگز به یک نوع غذا صبر نخواهم کرد؛ پس، از خدای خود بخواه تا برای ما از زمین، نباتاتی مانند باقلا، خیار، سیر، عدس و پیاز را برویاند. موسی گفت: آیا میخواهید غذای بهتری را که دارید، به پست تر از آن تبدیل کنید؟].
این آیه کریمه با بیان یک حقیقت غذایی می گوید؛ غذاهایی چون باقلی، عدس و پیاز، از نظر ارزش غذایی پایین تر از غذاهایی مانند «مَنَّ وَ السّلوی» است.

مَنَّ وَ سلوا نوعی از حلوای عسلی، همراه با گوشت بریان شده پرنده «باسترک» یا به اصطلاح محلی ما «بودنه» است. ارزش علمی آیة مبارکة فوق، وقتی آشکارتر شد که، علم تغذیه و سلامتِ غذایی به پیشرفت چشمگیری نایل گردید. (عکس زیرمربوط به پرنده باسترک می باشد)

«ألم تروا کیف خلق الله سبع سماوات طباقاً ـ و جعل القمر فیهن نوراً و جعل الشمس سراجاً» سوره نوح ۱۶ ـ ۱۵

[آیا نمی بیند خدا چگونه هفت لایه جو را روی همدیگر آفرید ـ و ماه را در آنها تابشی گردانید و خورشید را چراغی روشنگر]. سوره نوح

سبع سموات در این آیه به معنی طبقات جو است. «طباق» به معنی؛ بصورت طبقه طبقه روی همدیگر بودن است. «نور» به معنی؛ تابش و روشنایی بازتابی است. و «سراج» به معنی؛ چراغ روشنگر.

آیه ۱۶ می گوید: و ماه را در آنها (یعنی در طبقات جو) تابشی گردانید و خورشید را چراغی روشنگر.

این به این معنی است که ماه بیرون از طبقات جو، تابنده نیست و خورشید نیز، بیرون از طبقات جو، تابنده نیست و خورشید نیز، بیرون از طبقات جو، چراغی روشنگر نیست.