اسماعیل افشار | جمعه, ۲۰ شهریور ۱۳۹۴، ۰۲:۰۴ ب.ظ
خداوند تبارک و تعالی در سورۀ مبارکه الرحمن آیه ۳۷ و سوره ذاریات آیه ۴۷ دربارۀ انفجار اولیه ای که باعث ایجاد آسمانها و زمین شد اشاره می فرماید که:
“فإذا انشقت السماء فکانت وردة کالدهان”
[آسمانها روزی دوباره شکاف برمی دارد و مانند گل سرخی باز می شوند!]
“والسماء بنیناها بأید وإنا لموسعون”
[و ما آسمانها را با قدرت خود بنا کردیم و همواره آن را وسعت بخشیدیم!]
پیوسته در گسترش بودن هستی، به این معنی است که هرچه رو به عقب برگردیمنتیجه این می شود که کهکشانها به هم نزدیک و نزدیکتر می شوند، تا اینکه بالاخره، همۀ جرم و انرژی موجود در جهان در یک نقطه به هم میرسند و نتیجه این می شود که همۀ جرم و انرژی موجود در هستی در ابتدا در یک نقطه متمرکز بوده و ضمن یک انفجار، به هر سو پخش و پراکنده شده و جهان کنونی ما شکل گرفته است.
زمان آن انفجار حدوداً ۱۸ میلیارد سال پیش تخمین زده شده است.
پس از پخش و پراکنده شدن جرم و انرژی اولیه با نیرو (یا به عبارتی با انفجار) هر یک از سیارات و خورشیدها نیز، به نوبۀ خود با نیرو متولد می شوند.
به این شکل که ابتدا نیروی جاذبه، اغاز به جذب مواد و عناصر، بدور خود می کند و رفته رفته سیاره یا خورشید، بزرگ و بزرگتر می شود و شکل می گیرد.
برای درک بهتر انبساط همواره آسمانها و هستی، تصور کنید جهان مانند سطح یا بادکنک باد شده است. همانگونه که نقاط روی بادکنک با باد زدن بیشتر آن، از هم دورتر می شوند، اجرام آسمانی نیز در جهانی که در حال گسترش است از هم فاصله می گیرند.
این مسئله بصورت تئوری توسط آلبرت انیشتین، یکی از بزرگترین دانشمندان قرن بیستم کشف شده است.
ستارگان و کهکشانها، نه تنها در حال دور شدن از ما، بلکه در حال دور شدن از یکدیگر نیز هستند. در جهانی که در آن همه چیز بطور مداوم، در حال دور شدن از یکدیگر هستند، جهانی در حال گسترش خوانده می شود.
“نظریه ناسا و تأیید تئوری انفجار گل سرخ: The Big Bang”
انفجار عظیمی دور از منظومه شمسی ما رخ داد که شرکت فضا پیمایی ناسا (NASA) از این واقعه با تلسکوپهای قدرتمند، عکسبرداری کرد! این اتفاق در سال «۲۰۰۰/۱۹۹۹» به حقیقت پیوست … در حالیکه ۱۴۰۰ سال پیش در مورد آن در سورۀ مبارکه الرحمن ذکر کرده بود!
این عکسبرداری ناسا توسط تلسکوپ فضا پیمایی «سحابه چشمان گربه» به انجام رسید که در مورد انفجار ستارگانی بود که بیش از ۳۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشت.
ناسا NASA”” نام این انفجار را انفجار گل سرخ گذاشتند.
جالب اینجا بود که این نام، با نامی که خدا برای این انفجار سحابه ای انتخاب کرده بود، یکی بود!
با بیان تئوری بیگ بنگ، دانشمندان همواره در صدد گسترش آن بوده اند. مدتی بعد به کمک تحقیقات عده ای از دانشمندان، مشخص شد که علاوه بر بینگ بنگ، پدیده ای به نام بیک کرانچ هم باید وجود داشته باشد و همانطور که دنیا باز شده، روزی به همان نقطۀ آغاز، جمع می شود. ؟ (انا لله و انا الیه راجعون)
قرآن این موضوع را در ابتدا به باز شدن یک غنچه گل رز تشبیه می کند و بیان می دارد که، با قدرت بی انتهای خویش، در حال گسترش و انبساط دنیا است! و روزی، همانطور که این را باز کرده، دوباره مانند طوماری آن را در هم خواهد پیچید (بیگ کرانچ) .
فیزیکدان آمریکایی، «هوگ روس» می گوید؛
اگر ماده و زمان، با هم در نتیجه انفجار بزرگی پیدا شده باشند، پس، بر به وجود آورندۀ زمان و مکان، لازم است که، مستقل از آن دو باشد. و این به ما نشان میدهد که خالق از همۀ ابعاد و اندازه گیریها فراتر است.
انفجار بزرگ با فروپاشی نقطه ای آغاز شد که ماده در آن، متمرکز شده بود، آن هم با سرعتی زیاد. این ماده همه جا گسترده شد و کهکشانها، ستارگان، خورشید، دنیا و تمام اجرام آسمانی را بصورت متوازن و دارای نظامی زیبا آفرید، علاوه بر این، قوانین شکل گرفت که انسان آن قوانین را فیزیک نامید.
قوانینی که در همه جای هستی معتبر است و از زمان ظهورش، قبل از ۱۵ بیلیون سال تغییر نکرده و نظامی دقیق به وجود آورده که اگر تنها ۱ میلی متر نظم آن به هم بخورد، همه چیز دچار اختلال می شود.
ما می دانیم انفجارها، فقط خرابی به بار می آورند و نظام اولیه را مختل می کنند. حال اگر ببینیم که، پس از انفجار نظامی دقیق برجای مانده! معنای آن اینست که پشت آن، دخالتی غیر معمول و فوق طبیعی وجود داشته، دخالتی که تمام ذرات ماده ای پراکنده را، تحت سیطره ای زیبا و در بین نظامی هماهنگ و متوازن جمع کرده است.
*منبع: کتاب پویش علمی در قرآن حکیم “جلد اول” تالیف اسماعیل افشار صفحه ۱۷ انتشارات ابن سینا
ملکا ذکر تو گویم
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توام راهنمائی
همه درگاه تو جویم، همه از فضل تو پویم
همه توحید تو گویم که به توحید سزائی
تو زن و جفت نداری، تو خور و خفت نداری
احد بی‌زن و جفتی، ملک کامروایی
نه نیازت به ولادت، نه به فرزندت حاجت
تو جلیل الجبروتی، تونصیر الامرایی[1]
تو حکیمی، تو عظیمی، تو کریمی، تو رحیمی
تو نماینده فضلی، تو سزاوار ثنائی
بری از رنج و گدازی، بری از درد ونیازی
بری از بیم و امیدی، بری از چون و چرائی
بری از خوردن و خفتن،بری از شرک و شبیهی
بری از صورت و رنگی، بری از عیب و خطائی
نتوان وصف تو گفتن که در فهم نگنجی
نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی
نبُد این خلق و تو بودی، نبود خلق و تو باشی
نه بجنبی نه بگردی، نه بکاهی نه فزایی
همه عزی و جلالی، همه علم و یقینی
همه نوری و سروری، همه جودی و جزایی
همه غیبی تو بدانی، همه عیبی تو بپوشی
همه بیشی تو بکاهی، همه کمّی تو فزایی
احدٌ لیس کمثله، صمدٌ لیس له ضدّ
لِمَنْ المُلک[2] تو گویی که مرآن را تو سزایی
لب و دندان «سنائی» همه توحید تو گوید
مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی[3]
[1] . جلیل الجبروت ـ نصیر الامرا: ای خداوندی که در قدرت شکوهمند و توانمند و یاور فرمانروایان الهی و پیامبران رحمت می‌باشی.
[2] . لِمَنْ المُلک: جزئی از آیه شریفه 17 از سوره مبارکه مؤمن (غافر): «... لمن الملک الیوم لله الواحد القهار: (در روز قیامت که همه پنهانیها آشکار شود و نیک و بد خلق پدید آید) (در آن روز سلطنت عالم با کیست؟ با خدای قاهر منتقم یکتاست.)
[3] . . دیوان حکیم سنایی غزنوی، به سعی و اهتمام مدرس رضوی استاد دانشگاه، از انتشارات کتابخانه سنائی، تهران،ذ ص 602.
سنائی غزنوی