دانشمندان امروزه قادر به مشاهده شکل گیری ستارگان از توده ابری از گازها هستند. فرضیه شکل گرفتن از حالت گازی، در مورد جهان نیز بکار میرود. خلقت جهان آنچنانکه در قرآن توصیف شده است این کشف علمی را تأیید می کند. “ثم استوی إلی السماء وهی دخان فقال لها وللارض ‍‍ئتیا طوعا او کرها قالتا…” [… سپس او به آسمان پرداخت، هنگامیکه هنوز به صورت گاز «دود» بود و به آن و زمین گفت: بوجود آیید، خواسته یا ناخواسته، آنها گفتند؛ ما به میل و رغبت می آییم] فصلت ـ ۱۱

کلمه عربی «سماء» به آسمان ترجمه شده است، به جهان اشاره میکند. کلمه «دخان» به معنی دود یا گاز جنس و ماهیت جهان را قبل از خلقت آن، نشان می هد که اکنون توسط علم به اثبات رسیده و مورد تأیید قرار گرفته است. این کلمه «دود» که بسیار با ظرافت بکار برده شده، به درستی تمام، حالتی از گاز را بیان می کند، در بردارنده ذرات جامد مربوط به مواد بوده است. بدین ترتیب قرآن مناسبترین کلمه زبان عربی را برای توصیف این مرحله از جهان بکار برده است.

یادآوری می کنیم که تنها در قرن ۲۰ ام بود که دانشمندان کشف کردند جهان از گاز بسیار داغی به شکل دود، پدید آمده است. ـ علاوه بر آن «ثُم» به معنای آنگاه در عبارت «سپس او به خلقت آسمان پرداخت که آن دود بود» معنای دیگری نیز دارد، از جمله «سپس» «بعداً» «دوباره». در این آیه «ثُم» به بیان ترتیب زمانی بکار نرفته است بلکه برای وضوح بیشتر بکار گرفته شده است. و حقیقت وجود اطلاعات مربوط به خلقت جهان در قرآن، چیزی جز معجزه قرآن نیست.

*منبع: کتاب  پویش علمی در قرآن حکیم “جلد اول”  تالیف اسماعیل افشار صفحه ۱۹ انتشارات ابن سینا