شواهد باستان‌شناسی از کشتی نوح:
اسماعیل افشار | جمعه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۱۷ ب.ظ
«ولقد ترکناها آیه فهل من مدّکر» سوره قمر (۱۵)
[ وما آن کشتی را محفوظ داشتیم تا آیت عبرت شود، پس کیست که پند گیرد]
در سال ۱۹۵۹ یک خلبان ترک، براساس مأموریت محول شده، چندین عکس هوایی برای مؤسسه ژئودتیک ترکیه برداشت. هنگامی که مأموریت به پایان رسید، در میان عکس‌های او تصویری جلب نظر می‌کردکه بیشتر شبیه یک قایق بود تا چیزی دیگر، قایقی بزرگ که بر سینه تپه‌ای، در فاصله ۲۰ کیلومتری کوه‌های آرارات آرمیده بود.
تصویر هوایی از فسیل کشتی که محل آسیب‌دیدگی ناشی از برخورد به یک صخره در آن مشخص است. بلافاصله پس از مشاهده این تصویر، تعدادی از متخصصان، علاقمند به پیگیری شدند.
«دکتر براندنبرگ» از دانشگاه ایالتی اوهایو، یکی از این علامندان بود. او کسی بود که قبلاً در زمینه کشف تأسیسات روی زمین از طریق هوا، مطالعات دانشگاهی داشت و پایگاه‌های موشکی کوبا را در دوران کِندی کشف کرده بود. «عکس هوایی از شیء کشتی شکل»
دکتر واندنبرگ با دقت عکس‌ها را مورد مطالعه قرار داد و اظهار کرد «من هیچ شکی ندارم که شیء موجود در عکس‌های هوایی یک کشتی است. من تا به حال در طول مدت فعالیتم، هرگز چنین شیء عجیبی در یک عکس هوایی ندیده بودم»
پس از آن یک گروه کاوشگر آمریکایی نیز به منطقه موردنظر اعزام شد، ولی حتی با انجام تحقیقات کوتاه مدت نتوانست اطلاعات قابل توجهی بدست آورد.
۱۷ سال از آخرین تحقیقات در منطقه گذشت و هیچ اکتشافی تا سال ۱۹۷۶ انجام نگرفت. در سال ۱۹۷۶ یک باستان‌شناس آمریکایی به نام «ران‌ویت» تحقیقات جدید خود را در منطقه آغاز کرد.
او بسیار زود دریافت که این شیء قایق‌مانند، بسیار بزرگتر از حدی است که قبلاً تصور می‌کرد او به زودی با انجام محاسبات دقیق دریافت که طول این شیء عظیم‌الجثه بلندتر از طول یک زمین بازی فوتبال و اندازه آن به بزرگی یک ناو جنگی است که کاملاً در زمین دفن شده است. اما کشتی کشف شده در زیر گل‌ولای قطوری دفن شده بود و به سختی، به جز از ارتفاع، قابل رؤیت بود.
به دلیل همین عدم مشاهده دقیق از سطح زمین، امکان هر تحقیقی، غیرممکن بود. از سوی دیگر جسم کشف شده، آنقدر بزرگ و سنگین بود که هرگونه اقدامی را در وهله اول، عقیم می‌ساخت. «ران‌وایت» و گروه همراهش که مشتاقانه کار را پیگیری می‌کردند، به جایی رسیدند که تنها وقوع یک حادثه عجیب و نادر می‌توانست، راه‌گشای کار آنها باشد.
- «زمین‌لرزه» آنها متوجه شدند که حرکت دادن و درآوردن جسم مذکور از درون زمین، به دلیل ابعاد وسیع و بزرگ آن، غیرممکن است و تنها با یک لرزش زمین، این شیء می‌تواند از دل خاک سردرآورد و مورد کاوش قرار گیرد.
از تحقیقات ران‌وایت مدت زیادی نگذشته بود که در ۲۵ نوامبر سال ۱۹۷۸ وقوع زمین‌لرزه‌ای در محل باعث شد تا کشتی مزبور به طور شگفت‌انگیزی از دل کوه بیرون بزند و سطح زمین اطرافش را به بیرون براند. بدین ترتیب دیواره‌های این شیء ۶ متر از محوطه اطرافش بالاتر قرار گرفت و برجسته‌تر شد.
بدنبال این زمین‌لرزه ران‌وایت ادعا کرد که شیء مذکور می‌تواند باقی‌مانده کشتی نوح باشد. سپس بدبینی‌ها به خوش‌بینی مبدل و این سؤال‌ها مطرح شد: (اگر این جسم عظیم قایقی شکل به طول یک زمین فوتبال در ارتفاع ۱۹۸۰ متری کوه‌های آرارات، کشتی نوح نیست، پس چه چیز می‌تواند باشد؟ و اگر جسم، کشتی نوح است آیا طوفان نوح واقعاً بوقوع پیوسته است؟ آیا ما شاهد بقایای کشتی افسانه‌ای حضرت نوح که در کتب مقدس ادیان جهان از آن صحبت شده است، هستیم؟
طوفان و سیل در زمان حضرت نوح در سطح وسیعی به وسعت کره زمین واقع شده است، به اعتقاد مسیحیان و بنا به نص انجیل، این حادثه عظیم و دهشت‌آور، برای تنبیه مردمان آن روزگار که دست به سرکشی زده بودند و به منظور نجات نوح پیامبر و پیروانش واقع شده بود. بررسی‌های زمین‌شناسی در نقاط مختلف دنیا، نابود شدن و مر‌گ‌های دسته‌جمعی موجودات زنده را بر اثر حادثه‌ای غیرمنتظره نشان می‌دهد. برخی از این حوادث با زمان طوفان نوح، همخوانی دارد.
وجود لایه‌های مخلوط فسیل شده حیواناتی چون فیل، پنگوئن، ماهی، درختان نخل و هزاران هزار گونه گیاهی جانوری، تأییدی بر این واقعیت است. این سنگواره‌ها که بعضاً دربرگیرنده حیوانات مناطق گرمسیر با مناطق سردسیر «در کنار هم» هستند نشان می‌دهند که با فرو نشستن آب، جانوران و گیاهان خارج شده و در زیر رسوبات مانده و به فسیل تبدیل شده‌اند. امتزاجی عجیب از جانوران خشکی و دریا، حاره و قطبی، که مرگی آنی و دلخراش را روایت می‌کند.
- تاریخ در مورد محل به گل نشستن کشتی چه می‌گوید؛
داستان کشتی نوح از گذشته‌های دور مورد توجه اقوام مختلف بوده است. مورخان از ۲۰۰۰ سال پیش نقل کرده‌اند که توریست‌ها و مسافران کنجکاو بسیاری، از قدیم این منطقه را در کوه‌های آرارات کشور ترکیه مورد بازدید قرار می‌دادند. و گاهی تکه‌های کوچکی از آن به غنیمت برده می‌شد. در تاریخ آمده است که حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، آشوریان اقدام به ورود به کشتی کردند و موفق به ورود به طبقه سوم آن که در زیرزمین واقع شده بود شدند. این نشان می‌دهد که اقوال مختلف در مورد موقعیت جغرافیایی کشتی، متّفقند.
- تکنولوژی پیچیده در ساخت کشتی؛
اینجا صحبت از ساخت یک قایق کرجی کوچک هشت نفره با ظرفیت چند حیوان کوچک نیست. بحث بر سر تکنولوژی پیچیده‌ای است که مهارت ذوب فلزات، ابزار پیشرفته و نیروی انسانی حاذق می‌طلبیده است. از آنجا که یاران حضرت نوح علیه‌السلام تعداد بسیار کمی بوده‌اند، این سؤال پیش می‌آید که نوح براستی چگونه این کشتی را ساخته است؟
کشتی‌ای که تاکنون ازعجایب کتب مقدس به شمار می‌رفت ، اکنون یک واقعیت علمی لمس شدنی است. آیا نوح به تنهایی توانسته است کشتی ناوگونه خود را به طول یک زمین فوتبال و به وزن تقریبی ۳۲۰۰۰ تن بسازد؟ آیا ساخت یک کشتی با دست خالی با امکانات آن زمان به گنجایش ۴۹۴ اتوبوس دو طبقه مسافربری با تصورات ما درباره قدما، همخوانی دارد؟ براستی چه تعداد جانور و چگونه جمع‌آوری شدند و در کشتی جایگزین شدند؟ آب و غذا چگونه تأمین می‌شد؟ جانوران وحشی چگونه به سوی کشتی هدایت شدند؟ باید کار جمع‌آوری و هدایت حیوانات کاری سخت بوده باشد ولی به هر حال فرمان خدا باید انجام شود.
خوشبختانه تحقیق بیشتر در محل، حضور حیوانات را در کشتی یافت شده تأیید کرد. کشف مقادیر قابل توجهی فضولات حیوانات که به صورت فسیل درآمده‌اند و از ناحیه خسارت‌دیده کشتی به بیرون رانده شده‌اند. فرضیه ما را بیشتر به واقعیت نزدیک کرد.
علاقمندان به کاوش در مورد کشتی نوح، بارها و بارها سعی کرده‌اند به درون کشتی فسیل شده راه یابند. ولی همیشه با توده‌های عظیم سنگ و خاک نیمه ویران مواجه شده‌اند. در آخرین تلاش‌ها کاوشگران سعی کردند لایه‌های گل‌ولای خشک شده اطراف کشتی را درهم بشکنند و از میان بردارند تا شاید راهی برای ورود به اتاقک‌های زیرین کشتی پیدا کنند، امّا خیلی موفق نبودند. در سال ۱۹۹۱، «گِرگ برور» باستان‌شناس بخشی از شاخ فسیل شده جانوری را کشف کرد که از قسمت تخریب شده کشتی که فضولات حیوانی بیرون ریخته بودند به بیرون افتاده بود. به تشخیص محققان این شاخ که مربوط به یک پستاندار بوده است، مقارن با شاخ‌اندازی سالانه جافور به هنگام خروج از کشتی در آنجا رها شده است.
- کشتی نوح؛ اسکلت فلزی، بدنه چوبی؛
آزمایشات دانشمندان وجود قطعات آهن را در فواصل منظم و معین در ساختار کشتی تأیید کرده است. باستان‌شناسان با کشف رگه‌ها و تیرهای باریک آهنی، الگویی ترسیم کرده‌اند که حاصل کار به صورت نوارهای زرد و صورتی بر روی کشتی علامتگذاری شد. آنها همچنین گره‌ها و اتصالات آهنی محکم و برجسته‌ای را یافته‌اند که در ۵۴۰۰ نقطه کشتی بکار رفته‌اند.
* نوارهای مشخص شده خطوط آهنی با آرایش منظم اسکلت کشتی می‌باشد.
تصویربرداری‌های راداری نشان داده که در محل تصادم کشتی با صخره به هنگام فرود آمدن یا به عبارت دیگر، به گل نشستن نوارهای آهنی یا تیرهای فلزی کج شده‌اند.
آنها می‌گویند که استفاده وسیع و همه جانبه از فلزات در ساخت کشتی خارج از حد تصور ماست. «وصنع الفلک بأعیننا و وحینا» سوره هود آیه (۳۷)
- تصویر رادار اسکن از کشتی نوح؛
به نظر می‌رسد که تکنولوژی پیشرفته و رشدیافته‌ای در آن دوران وجود داشته که به هر حال حضرت نوح (ع) توانسته از آن بهره‌مند شود. تکنولوژی و تمدنی که ذهن ما را از تمرکز بر روی بناها و اماکن منحصر به فرد در نقاط مختلف دنیا به این نقطه از جهان معطوف می‌کند.
اکتشافات، زمانی جالب‌تر شد که باستان‌شناسان توانستند طرح مشبکی حاصل از تقاطع تیرهای فلزی افقی و عمودی بکار رفته در بدنه کشتی بدست بیاورند. تصاویری که نشان می‌دهند ۷۲ تیر فلزی اصل در هر طرف کشتی به کار رفته است. به نظر می‌رسد که برای هر چیزی طرح و الگویی وجود داشته است. وجود اتاقک‌ها و فضاهای کوچک و بزرگ در طبقات مختلف نظریه وجود طرح مهندسی پیشرفته را تأیید می‌کند.
در طول تحقیقات بررسی‌هایی در مورد تعیین طول، عرض و قطر کشتی انجام گرفته است که متخصصان را قادر ساخته تا از جزئیات کف کشتی ساختمان و الگوی اولیه و مواد تشکیل‌دهنده آن اطلاعاتی بدست آورند. دستیابی به چنین کشفیاتی مبهوت‌کننده بود. چرا که در بسیاری از مواقع درک واقعیت کشف شده، از حد تصور خارج بود.
کشف یک لایه غلافی و کپسولی‌شکل در داخل کشتی از این جمله بود که در واقع کشتی را به دو لایه یا پوسته اصلی مجهز می‌کرد. این آزمایشات وجود دیوارهای داخلی کشتی، حفره‌ها، اتاق‌ها و دهلیزها و همچنین وجود دو مخزن بزرگ استوانه‌ای را تأیید می‌کرد. در این آزمایش‌ها که به «رادار اسکن» یا «اسکن‌های راداری» معروفند، معلوم شد که دو مخزن استوانه‌ای بزرگ که هر کدام چهار متر و بیست سانتی‌متر بلندی و ۷ متر و ۲۰ سانتی‌متر عرض داشته‌اند. و به دور هر یک از آنها کمربندی فلزی نصب شده بود در نزدیکی تنها درب ورودی کشتی وجود داشته‌اند.
در یکی از آزمایشات رادار اسکن که به درخواست استاندار استان آگری ترکیه انجام شد معلوم شد که جنس بدنه کشتی از سه لایه چوب به هم چسبیده تشکیل شده است، این سه لایه با مواد محکم چسبنده بهم چسبیده بودند.
«واصنع الفلک بأعیننا و وحینا»
[وکشتی بساز، زیر نظر ما و مطابق وحی ما] هود آیه (۳۷)
- قطعات کاملاً سنگی شده از قسمت‌های چوبی کشتی که آثار حجاری و برش‌خوردگی دارند؛
در سال ۱۹۹۱ یک عدد میخ پرچ فسیل شده، با حضور ۲۶ محقق در بقایای کشتی کشف شد، تجزیه و تحلیل ترکیبات این میخ، وجود آلیاژهای آلومینیوم، تیتانیوم و برخی از دیگر فلزات را تأیید کرد.
این در حالی است که گمان می‌رفت در زمان حضرت نوح آهن و آلومینیوم هنوز به مرحله کشف و استخراج نرسیده باشد. آیا ما نیازمند بازنگری در تاریخ استفاده و استخراج بشر از فلزات هستیم؟
- لنگرهای کشتی هم کشف شد؛
بر بلندی‌های تپه‌های اطراف محل کشتی، باستان‌شناسان، چند جسم بزرگ حجیم سنگی یافتند که در بالای هر کدام سوراخی بزرگ تعبیه شده بود. این اجسام مثلثی شکل سنگی و نیمه صیقلی، شبیه به لنگرهای کشتی‌های باستانی بودند که «دراک» نامیده می‌شوند. اینها در واقع ابزاری بودند که به علت وزن زیاد به جای وزنه یا لنگر به هنگام پهلو گرفتن کشتی به آب پرتاب می‌شدند، چگونه و با چه نیرویی؟ دقیقا نمی‌دانیم ولی حدس‌هایی در این زمینه وجود دارد.
کشف ۶ وزنه یا لنگر کشتی، هر یک مجهز به سوراخی در بالای آن، حدس باستان‌شناسان را به یقین تبدیل کرد. این روزنه‌ها در فواصل متفاوت، ظاهراً به هنگام پهلو گرفتن کشتی به آب پرتاب شده بودند.
اندازه کشتی نوح در کتاب مقدس ۳۰۰ ذراع یاد شده است. واحد ذراع در مصر قدیم در زمان حضرت موسی علیه‌السلام برابر با ۷ و ۵۲ سانتی‌متر بوده است. با محاسبه این رقم عدد ۴۶ و ۱۵۸ متر بدست می‌آید.
طول کشتی مورد کاوش توسط دو تیم مختلف در دو زمان اندازه‌گیری شد، رقم بدست آمده دقیقاً ۴۶ و ۱۵۸ را نشان می‌داد.
- کتیبه‌ای که ادعای دانشمندان را اثبات کرد؛
روایت است که حضرت نوح علیه‌السلام قبل از به زمین نشستن کشتی و فروکش کردن آب، پرنده‌ای را که باید مانند کبوتر یا کلاغ بوده باشد به بیرون فرستاد تا مطمئن شود خشکی نزدیک است یا نه. بار اول پرنده با خستگی به کشتی بازگشت و این بدان معنی بود که خشکی در آن نزدیکی‌ها وجود ندارد. بار دوّم پرنده به کشتی بازنگشت و این آزمایش نشان داد که عمل لنگر انداختن نزدیک است.[ در کتاب مقدس که گویا این روایت از آن نقل شده آمده است، حضرت نوح (ع) ابتدا یک کلاغ را می‌فرستد که از فرستادن کلاغ نتیجه‌ای نمی‌گیرد و بعد از آن کبوتری را می‌فرستد].
درست در۲کیلومتری شرق محلی که کشتی، هم‌اکنون قرار دارد، دهکده‌ای وجود دارد که «کارگاکونماز» نامیده شده است. نام این دهکده ترکی را چنین ترجمه کرده‌اند (آن کلاغ نه توقف می‌کند نه بازمی‌گردد).
چارلز برلیتز در کتاب «کشتی گمشده نوح» ترجمه احمد اسلاملو نام این محل را (جایی که کلاغ نمی‌نشیند) ترجمه کرده است.
محل کنونی کشتی در دل کوه‌های آرارات، از گذشته‌های دور به منطقه ۸ معروف شده است و دره پایین منطقه، محله هشت نام گرفته است. چرا؟
(در کتاب «کشتی گمشده نوح» آمده نام این منطقه به «تمانین» Temanin معروف است که به معنی «هشت» است. شیخ صدوق در کتاب «عیون و اخبار از امام رضا علیه‌السلام» نقل کرده است که «نوح در همان محلی که کشتی به زمین نشست، قریه‌ای بنا کرد و نام او را قریه «ثمانین» «هشتاد» گذاشت». همان‌طور که می‌بینیم بین کلمات «ثمانین» «هشتاد» و «تمانین» «هشت» از نظر شکل و معنی، شباهت زیادی وجود دارد).
در نزدیکی محل فرود کشتی در بالای تپه، لوحه‌ای کشف شد که ادعاهای باستان‌شناسان را به طرز زیبایی اثبات کرد.
کتیبه‌ای که حداقل ۴۰۰۰ سال قدمت دارد بر روی این تابلوی سنگ آهکی، در سمت چپ تصویر رشته کوه‌هایی دیده می‌شود که در کنار یک تپه و سپس یک کوه آتشفشان قرار دارد.
در سمت راست، یک تصویر قایقی شکل با هشت نفر انسان کنده‌کاری شده است.
در بالای سنگ کتیبه، ۲ پرنده در حال پروازند.
کشف این کتیبه همگان را به شگفتی واداشت. (کتاب مقدس، سرنشینان کشتی نوح را هشت نفر ذکر کرده است).
در روایات شیعه نیز تعداد هشت نفر و هشتاد نفر، هر دو نقل شده است.
در واقعیت موجود، کوه آرارات در سمت چپ، تپه‌ای در کنار آن و قله یک کوه آتشفشان در کنار تپه وجود دارد.
پیامبر اسلام فرمود: «هنگامی که خداوند اراده کرد قوم حضرت نوح را هلاک کند به نوح فرمان داد کشتی بزرگی بسازد، جبرئیل نیز با میخ‌هایی برای ساختن کشتی فرود آمد در میان انبوه میخ‌ها پنج میخ ویژه بود که درخشش خاصی داشت و بر روی هر یک، نام‌هایی از پنج نور مقدس محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین نقش بسته بود.
حضرت نوح هر کدام را برمی‌داشت، میخ همچون ستاره‌ای در تاریکی شب می‌درخشید، هنگامی که میخ پنجم را برداشت پس از درخششی، اشکی از آن جاری شد.
نوح از جبرئیل پرسید: «این میخ و اشک چیست؟»
جبرئیل در پاسخ گفت: «این میخ، حسین‌بن‌علی است».
حضرت نوح نیز هر یک را در یک طرف از کشتی کوبید.
پیامبر فرمود: در آیه « وحملنا علی ذات الواح و دسر» منظور از «الواح» چوب‌های کشتی و منظور از «دُسُر» ما هستیم. اگر ما نبودیم کشتی حرکت نمی‌کرد».
بر اثر این اکتشاف، اداره کل باستان‌شناسی شوروی، برای تحقیق از چگونگی این لوح و خواندن آن، هیئتی مرکب از هفت نفر از مهمترین باستان‌شناسان و اساتید خط‌شناس و زبان‌دان روسی و چینی را مأمور تحقیق و بررسی نموده که نام آنها بدین گونه است.
(۱) پروفسور سولی‌نوف استاد زبان‌های قدیمی و باستانی در دانشکده مسکو
(۲) ایفان خینو دانشمند و استاد زبان‌شناس در دانشکده لولوهان چین
(۳) میشانن لوفارنک مدیر کل آثار باستان شوروی
(۴) تانمول گورف استاد لغت در دانشکده کیفزو
(۵) پرفسور راکن استاد باستان‌شناس در آکادمی علوم لنین
(۶) ایم احمد کولا مدیر تحقیقات و اکتشافات عمومی شوروی
(۷) میچر کولتوف رئیس دانشکده استالین.
این هیئت پس از ۸ ماه تحقیق و مطالعه و مقایسه حروف آن با نمونه سائر خطوط و کلمات قدیم، متّفقاً گزارش زیر را در اختیار باستان‌شناسی شوروی گذاشت.
