نیروی آیرودینامیک و مکانیسم پرواز پرندگان
اسماعیل افشار | يكشنبه, ۲۸ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۰۲:۰۲ ق.ظ
پرواز پرندگان در پرندگان بزرگ و کوچک دارای تفاوت‌هایی با هم است. مثلاً پرواز پرندگان بزرگ مانند عقاب و شاهین اگر تنها با بال زدن باشد باید انرژی بسیاری برای آن صرف شود به همین دلیل این پرندگان، مدت زیادی را در هوا معلق می‌مانند و شیرجه می‌‌روند.
اما پرندگان کوچکتر مانند کبک، قناری و … که عموماً جثه کوچکتری دارند بال می زنند. این پرندگان معمولا با بالا و پایین کردن پرهای خود جریان هوا را بین آن جابجا می‌کنند و در هوا می‌مانند. در این نوع پرندگان با بال زدن نیروی مقاومت هوا به زیر بال‌ها فشار آورده و پرنده را بالا می‌کشد.
در این مورد در سوره نحل آیه (۷۹) نوشته شده است:
«ألم یروا إلی الطّیر مسخّرات فی جو السّماء ما یمسکهنّ إلا الله إنّ فی ذلک لآیات لقوم یؤمنون» (۷۹)
( آیا به سوی پرندگانی که در فضای آسمان رام شده‌اند ننگریسته‌اند جز خدا کسی آنها را نگاه نمی‌دارد. راستی در این «قدرت‌نمایی» برای مردمی که ایمان می‌آورند نشانه‌هایی است).
قسمت اول آیه به پرندگانی اشاره می‌کند که در فضا رام شده‌اند که اشاره‌ای به پر زدن آنها نمی‌کند که می‌تواند بر پرندگانی که بخاطر جثه بزرگ خود مجبورند شیرجه بروند دلالت کند و در قسمت دوم نیز خداوند به نگه داشتن پرنده در هوا اشاره می‌کند که آن کلمه «یمسکهنّ» یا نگه داشتن دقیقاً با اصول نیروی آیرودینامیک و نحوه پرواز پرندگان نوع دوم تطابق دارد. البته این نکته نیز قابل ذکر است که پرندگان نوع اول نیز در مواقع مورد نیاز پر می‌زنند ولی بیشتر در حال غوطه‌ور شدن در فضا هستند. نکته دیگر نهفته در این آیه اشاره خداوند به کلمه جوّ است که بدون وجود هوا و فشارش امکان پرواز پرندگان وجود نداشت. زیرا عملاً مکانیسم فشار هوا در زیر پرهای پرنده وجود نداشت.
