پویش ها

فرایند نابودی تدریجی، رویه یک ماده است. فرسایش به معنای سائیدگی گرفته شده و عبارت از فرسودگی و از بین رفتگی مداوم خاک سطح زمین «انتقال یا حرکت آن از نقطه‌ای به نقطه دیگر در سطح زمین» توسط آب یا باد.

فرسایش فرایندی است که طی آن، ذرات خاک از بستر خود جدا شده و به کمک یک عامل انتقال‌دهنده،‌ به مکانی دیگر حمل می‌شوند.

بارندگی زیاد در صورتی که ریزش آن آرام باشد،‌ فرسایش زیادی ایجاد نمی‌کند، در صورتی که باران‌های شدید حتی به مقدار کم، سبب فرسایش زیاد می‌شوند. در فصل سرما که زمین منجمد می‌شود و در فصل رشد گیاهان که پوشش گیاه انبوه است، بارندگی اثر فرسایشی کمتری دارد.

فرسایش خاک زمانی بیشتر رخ می‌دهد که قطرات باران به طور مستقیم از آسمان بارش کنند و به وسیله باد به صورت کج و مورب به زمین نریزند. ولی بر روی زمین برعکس است و وقتی زمین شیب‌دار است فرسایش بیشتر می‌شود.

فرسایش خاک بزرگترین تهدید برای کشاورزی است و باعث نابودی کشاورزی در یک منطقه می‌شود.

* تصویر اوّل مربوط به فرسایش خاک در رود نیاندو کنیا است.

* تصویر دوّم مربوط فرسایش خاک در آنتلوپ کنیون می‌باشد.

در سوره عبس آیات (۲۵) و (۲۶)، خداوند به این موضوع اشاره کرده است:

«أنا صببنا الماء صبّا ـ ثمّ شققنا الأرض شقّا» [ما آب فراوانی از آسمان فرو ریختیم ـ سپس زمین را از هم شکافتیم].

در آیه (۲۵) خداوند دقیقاً اشاره کرده است که مقدار زیادی آب از آسمان، و در ادامه به کلمه «فرو ریختن» اشاره شده که با بارش فرق دارد، به احتمال زیاد به بارش مستقیم و عمودی اشاره دارد و در آیه (۲۶) نیز، خداوند به شکافتن زمین یا همان فرسایش خاک و زمین اشاره می‌کند.

*منبع: کتاب پویش علمی درقران حکیم “جلددوم” تالیف اسماعیل افشار صفحه ۷۶ انتشارات ابن سینا