پویش ها

«وَجَعَلَ السمعَ وَ الأبصار»

[ وبرای شما شنوائی و بینائی ها درست کرد] سجده ـ ۹

ـ نکته آیه : واژه سَمع «شنوایی» در آیه مفرد است، ولی واژه أبصار «بینایی» جمع، چرا؟

مفرد بودن سَمع به این معنی است که شنوایی فقط یکی است.

واقعیت هم همین است. شنوایی در مغز فقط یکی است (یعنی؛ یک چیز و در یکجا) . محل آن زیر قسمت آبی رنگ تصویر است.

به این خاطر «سَمع» همیشه در قرآن مفرد آمده است (ضمن اینکه واژه «سمع» در زبان عربی جمع دارد، جمع آن «أَسماع» و «أَسمَع» است. 

و علت اینکه أَبصار «بینائی ها» جمع آمده این است که محل بینائی در مغز، در پیش از دو نقطه است. 

(در زبان عربی از سه به بالا جمع محسوب می شود) به این خاطر قرآن آنرا جمع بسته است.

بینایی بخشهای ویژه درک رنگ، درک بُعد و درک تصویر دارد که جدا از هم هستند ولی در ارتباط دائمی با هم هستند و با هم کار می کنند.

نکته دیگر آیه این نیز هست که؛ «شنوایی» و «بینایی» انسان در گوشها و چشمهای وی نیستند، چنانچه انسان در گذشته چنین تصور می کرد.

*منبع: کتاب پویش علمی درقرآن حکیم “جلداول” تالیف اسماعیل افشار صفحه ۱۸۷ انتشارات ابن سینا