پویش ها

در نظریه نسبیت عام انشتین سفید چاله بعنوان بخشی از فضا و زمان در نظر گرفته می شود که برعکس سیاهچاله ها هر چیزی را که به آنها نزدیک شوند با سرعت بسیار از خود دفع می کنند و به فضای دور پرتاب نمایند این جسم می تواند شامل سفینه های فضایی یا حتی ستاره ها نیز باشند. یک سفید چاله موادی را از افق رویداد خود با سرعت بسیار زیاد به بیرون پرتاب می کند.

در یک فرضیه در نظر گرفته می شود که کرمچاله ها اجسام را بطرف خود جذب و در یک محیط دیگری از فضا و زمان از یک سفید چاله دفع می کند.

در سوره الملک آیه ۵ اشاره شده است:

” وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿۵﴾”

{ ما آسمان پایین را با چراغهای پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها (شهب) را تیرهائی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم }.

در این آیه ستارگان به تیر تشبیه شده اند که پرتاب می شوند و ستارگان زمانی که در افق رویداد سفید چاله ها قرار می گیرند مانند تیر به دوردست پرتاب می شوند.

* منبع: کتاب پویش علمی درقران حکیم "جلدسوم" تالیف اسماعیل افشار صفحه ۳۰ انتشارات ابن سینا