آیه (۱۷۵) سوره اعراف، از کسی صحبت می‌کند که آیات خدا را دور انداخته و به جای آن پیوسته هوس خود را دنبال کرده، و در ادامه آن آیه (۱۷۶) چنین می‌گوید:

[و اگر می‌خواستیم او را با آیات خود بلند می‌کردیم ولی او زمین‌گیر شد (یعنی اگر «ما» می‌خواستیم، برای او تصمیم بگیریم و انتخاب کنیم او را بلند می‌کردیم،‌ ولی انتخاب به او دادیم و او به زندگی و مال دنیا دل بست) و پیوسته هوس خود را دنبال نمود،

بنابراین او مانند سگ می‌ماند. اگر بار روی آن بگذاری، له‌له می‌زند اگر هم آن را رها کنی، له‌له می‌زند. اینست نمونه کسانیکه آیات خدا را دروغ می‌پندارند. داستان‌های واقعی را بگو با امید به اینکه اینها بیندیشند]

 اعراف (۱۷۶)

 * له‌له زدن سگ، تنفس سریع است با دهانی باز و با زبانی معمولاً افتاده به بیرون از دهان.

سگ در حالت عادی، میان ۳۰ تا ۴۰ نفس می‌زند و در حالت له‌له زدن میان ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفس.

سگ اغلب هنگام بالا رفتن دمای گرمای بدنش له‌له می‌زند تا خود را خنک کند، چون غده‌های عرقی کافی برای خنک نمودن خود ندارد، (کمی در پاها دارد که برای خنک نمودن بدن آن کافی نیست) بنابراین با له‌له زدن خود را خنک می‌کند. در نفس زدن هوای خنک وارد بدن می‌شود و هوای گرم از بدن خارج می‌شود و به این وسیله خود را تهویه و خنک می‌کند.

سگ علاوه بر دلایل فوق که «بالا رفتن دمای گرمای بدن وی» بود، به دلایل زیاد دیگری همچون تشنگی، شادی، خوشنودی، ناخشنودی،‌ برخورد ناگهانی با چیزی، کار و خستگی، در دمای روانی و جسمی، اندوه و غیره نیز له‌له می‌زند.

آیه گفت، نمونه کسانیکه آیات خداوند را دروغ می‌پندارند مانند سگ است که چه بار روی آن بگذاری و چه آن را به حال خود واگذاری در هر حال له‌له خود را می‌زند. بنابر شناختی که از سگ داریم معنی این تشبیه اینست که فرد دین‌ستیز درهر حال، دین‌ستیزی خود را دارد چه دین به نوعی با او کاری داشته باشد و چه نداشته باشد.

ما امروزه درستی این گفته آیه را در غرب می‌بینیم. امروزه در غرب دین اساساً با کسی کاری ندارد، ولی دین‌ستیزان، دین ستیزی خود را دارند. یعنی این از سرشت آنهاست همانگونه که له‌له زدن سگ نیز از سرشت خود آنست و می‌تواند هیچ ربطی به کار و رفتار انسان با آن نداشته باشد.

(و سرشت انسان البته از نظر قرآن بدست خود انسان است).

*منبع: کتاب پویش علمی درقران حکیم “جلد دوم” تالیف اسماعیل افشارصفحه ۲۰۳ انتشارات ابن سینا