پویش ها

همان‌طور که می‌دانید کهکشان‌ها نیز در جهان هستی، با سرعت زیادی در حال حرکت هستند و گاهی که دو کهکشان نزدیک به هم می‌شود، نیروی جاذبه آنها سبب کشیده شدن کهکشانها به سمت همدیگر و ادغام آنها با هم می‌شوند. تصویر مربوط به ادغام دو کهکشان IC 2163 و NGC2207 با همدیگر است که توسط تلسکوپ ESO گرفته شده است.

دانشمندان می‌گویند کهکشان آندرو مدا، کهکشان همسایه ما با سرعتی در حدود ۱۰۰ تا ۱۴۰ کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به کهکشان ماستو در طی چهار تا شش میلیارد سال آینده به کهکشان ما برخورد و با آن ادغام می‌شود و یک کهکشان بزرگ بیضوی تشکیل می‌شود که در نتیجه این ادغام، بسیاری از ستاره‌ها از جمله خورشید ما نابود و ستاره‌های جدید متولد می‌شوند. و کره زمین نیز نابود خواهد شد. حتی احتمال دارد که یک ستاره یا سیاره بزرگتر نیز به زمین برخورد کرده و آن را نابود سازد.

در مورد حرکت کهکشان‌ها در آیه (۵) سوره الزمر نوشته شده است: «خلق السّماوات والأرض بالحق یکوّر اللّیل علی النّهار ویکوّر النّهار علی اللّیل وسخّر الشّمس والقمر کلّ یجری لأجل مسمّی ألا هو العزیز الغفار»[آسمانها و زمین را به حق آفرید، شب را به روز درمی‌پیچد و روز را به شب درمی‌پیچد و آفتاب و ماه را تسخیر کرد. هر کدام تا مدتی معین روانند. آگاه باشید که او همان شکست‌ناپذیر آمرزنده است].

اگر منظور قرآن از آسمانها، کهکشانها باشد در ادامه آیه ذکر شده که همه اینها تا مدتی روانند، پس می‌توان استنباط کرد منظور قرآن در این آیه در مورد حرکت آسمانها، می‌تواند کهکشانها باشد. و در سوره مبارکه انبیا آیه (۱۰۴) نوشته شده است که[درآن روز آسمان را چون طوماری درهم می‌پیچیم همانگونه که آفرینش را آغاز کردیم آنرا باز می‌گردانیم. این وعده‌ای است که بر ماست و قطعاً آنرا انجام می‌دهیم].

این آیه علاوه بر انبساط جهان، می‌تواند بر مساله ادغام کهکشانها بر هم نیز دلالت بنماید زیرا کهکشانها در هنگام ادغام به هم می‌پیچند و هسته‌های آنها نیز با هم ادغام می‌شود و یک هسته بزرگتر به وجود می‌آورد.

تصویر مربوط به کهکشان مسیه ۸۳ است که از ادغام و به هم پیچیدن دو کهکشان پدید آمده است.

دانشمندان می‌گویند در صورت ادغام راه شیری ما و آندرومدا یک کهکشان بیضوی شکل به دست می‌آید که در این صورت تشبیه آن به طومار کاملاً صحیح است.

در سوره حج آیه (۶۵) نیز توصیف زیبایی از برخورد کهکشانها شده است که نشان می‌دهد منظور قرآن از آسمانها همان کهکشان‌ها است.

«ألم تر أن الله سخّر لکم ما فی الأرض والفلک تجری فی البحر بأمره ویمسک السّماء أن تقع علی الارض إلا بإذنه إن الله بالنّاس لرؤوف الرّحیم» (۶۵) الحج

[آیا ندیدی که خدا آنچه را در زمین است به نفع شما رام گردانید و کشتی‌ها در دریا به فرمان او روانند و آسمان را نگاه می‌دارد تا مبادا بر زمین فرو افتد، مگر به اذن خودش باشد. در حقیقت خداوند نسبت به مردم سخت رئوف و مهربان است].

این آیه علاوه بر سنگهای آسمانی می‌تواند دلالت قوی بر آسمان‌ها باشد که همان کهکشان‌ها هستند و در صورت برخورد کهکشان‌ها با کهکشان ما، زمین را نابود می‌کنند. در ادامه آیه نیز اشاره شده است، مگر زمانی که خدا بخواهد که کهکشان‌ها یا اجرام آسمانی با منظومه شمسی یا زمین برخورد کنند.

*منبع: کتاب  پویش علمی در قرآن حکیم " جلد دوم " تالیف اسماعیل افشار صفحه ۳۷ انتشارات ابن سینا