بلدرچین:
اسماعیل افشار | شنبه, ۳۱ مرداد ۱۳۹۴، ۰۵:۲۱ ب.ظ
[ وابر را بر شما سایبان نمودیم و بر شما انگبین و بلدرچین فرود آوردیم. «گفتیم» از خوردنیها و نوشیدنیهای پاکیزهای که روزی شما نمودیم بخورید …] بقره (۵۷)
(«رزق» به معنی: روزی، فقط مربوط به خوراکی و نوشیدنی است. هر چیزی که مستقیم و غیرمستقیم به خوردن و نوشیدن مربوط میشود، رزق نامیده میشود).
در چهل سالی که بنیاسرائیل در سرزمین کنعان سرگردان بودهاند خداوند انگبین و بلدرچین را برای خوراک آنها برای آنها فرود آورده بوده است. چرا از میان سایر پرندگان این پرنده به طرف آنها پرواز داده شده بوده است؟
این پرنده از خانواده مرغان است ولی پرواز میکند. کمی از کبوتر کوچکتر است. بیشتر در علفزارها و کشتزارها دیده میشود. خیلی زود پرورش یافته، بزرگ میشود. در هفته اول تولید خود ۳ برابر بزرگ میشود، پس از ۵۰ روز برای سر بریده شدن مناسب است و فاصله دو نسل آن ۵۰ روز است. به طور میانگین پس از ۴۲ روز از عمر خود تخم میگذارد، و بیشترین تخمگذاری آن در عمر ۷۰ روزگی آن است. در سال میان ۳۰۰ تا ۳۵۰ تا تخم میگذارد. روزهای جوجه شدن تخم آن ۱۷ تا ۱۸ روز است. در برابر بیماریها مقاوم بوده و کم مصرف است.
ضمن ویژگیهای نگهداری و پرورشی و اقتصادی بودن آن نسبت به پرندگان دیگر، از ارزش تغذیهای بالاتری نسبت به پرندگان دیگر نیز برخوردار است. گوشت سینه آن ۳ و ۲۰% پروتئین ۹و ۲% روغن دارد.
علاوه بر آن مواد معدنی از جمله آهن، کلسیم، فسفر، و همینطور ویتامینهائی از جمله ویتامین آ و ب دارد. کولسترول روغن آن پایین است. «بالا بودن کولوسترول برای قلب خوب نیست». بافتهای گوشت آن نرم است (ساده جویده میشود). برای درمان نمودن درد مفاصل خوب است، سنگ را تحلیل میبرد. تخم آن از بهترین تخمهای پرندگان است و نسبت زرده تخم آن نسبت به تخم دیگر پرندگان بیشتر از سفیدی آنست. (سفیدی آن ۸۹ و ۶۰% ـ زردی آن ۸۵ و ۳۱ % ـ و قشر آن ۳۶ و ۷% وزن آنست). و از مواد معدنی و ویتامینها و مواد غذائی غنیتری نیز برخوردار است. و بخاطر حجم کوچک آن و پایداری آن در برابر بیماریها و تحمل شرایط محیط زیست، نسبت به مرغهای دیگر اقتصادیتر محسوب میشود. و به این خاطر نیز این پرنده از میان سایر پرندگان بر بنیاسرائیل نازل شده است. انسان اهمیت اقتصادی و غذائی آن را در اوائل قرن ۱۸ شناخته و به پرورش آن پرداخته است.
*منبع: کتاب پویش علمی درقرآن حکیم “جلددوم” تالیف اسماعیل افشارصفحه ۲۱۳ انتشارات ابن سینا
- ۹۴/۰۵/۳۱