قرآن کریم در ایه ۱۲ سوره مبارکه رعد می فرماید:

“هوالذی یریکم البرق خوفاوطمعا وینشیء السحاب الثقال“

[او کسی است که برق را به شما نشان می دهد که هم مایۀ ترس است و هم امید، و ابرهای سنگین باران ایجاد می کند] رعد ـ۱۲

[آیا ندیدی خداوند ابرها را به آرامی میراند، سپس بین آنها پیوستگی و اتصال برقرار می سازد، سپس آنها را یکی بر روی دیگری انبوه می نماید، سپس باران را می بینی که از لابه لای آن خارج می شود؟ ] نور ـ ۴۳

همانطورکه میدانیم ابرها دارای نیروی الکتریسیته هستند.

 این واقعیت علمی را فرانکلین برای نخستین بار در سال ۱۷۵۲ به ثبوت رسانید و دانشمندان پس از او به تعمق و تأمل بیشتری در باب پیدایش ابرها و انحاء گوناگون آن پرداختند. یکی از پژوهشگران، دربارۀ رعد و برق می نویسد:

امروز مسلم شده که جریان رعد و برق مربوط به تخلیه الکتریکی است که بین دو قطعۀ ابر با الکتریسیته­ های مختلف حاصل می شود و در واقع همانطور که وقتی دو سیم برق به هم نزدیک شود جرقه ای میزند که هم دارای صدا و حرکت است، همین معنی در میان ابرها رخ می دهد.

این نکته نیز جالب توجه است که در همان حال که ابرهای متراکم تا نزدیکی های زمین را می پوشانند و هوا تاریک می شود و صدای غرش رعد و روشنایی برق شنیده و دیده میشوند. تند بالابر سبب میگردد که ابرها حامل دانه های درشت و فراوان شوند و بسیار ثقیل و سنگین گردند.

این واقعیت همان چیزیست که در آیه ـ ۱۲ سوره رعد «و یُنشئُ السحابَ الثقال» یعنی ابرهای سنگین ایجاد میکند.

دکتر موریس بوکای دانشمند تازه مسلمات شده فرانسوی یکی دیگر از پژوهشگران قرآن است که چندین سال از عمر خود را صرف تحقیق در آیات نموده است. وی درباره آیات فوق که مطابق دانش امروز قلمداد کرده است چنین می نویسد؛ «در این آیه همبستگی آشکار، میان دو تشکیل ابرهای حامل باران و تگرگ و تولید برق و صاعقه سخن گفته می شود. در اولی، میل و اشتیاق وجود دارد زیرا مفید فایده است و دومی، باعث ترس و خوف است و فرود آمدنش دارای تابع اراده و تصمیم کاملۀ خداوند است. رابطه میان این دو پدیده میان این دو پدیده مطابق با اطلاعاتی است که در حال حاضر از الکتریسیته جوی داریم».

ـ نکته:

هیچ می دانستید که اگر فاصله قطرات متراکم در ابر ذره ای به هم نزدیک تر بود ابر به روی زمین سقوط میکرد؟!

هر ابر بالای ۲۰۰ تن وزن دارد ولی در آسمان معلق است. و این آیات بیّنات قادر متعال است.

مطلب شگفت انگیز دیگر از آیات علمی قرآن دربارۀ مقدار ثابت نزول باران در سطح جهان است.

دانشمندان علم جهان شناسی که همین چند دهۀ اخیرموفق به ثبت وضبط بارانِ نازل شده درسطح جهان شده اند می گویند؛

در هر ثانیه بر روی کرۀ زمین ۱۷ میلیون تن باران می بارد که مساوی با ۵۳۶ تریلیون (۵۳۶۰۰۰ میلیارد) تن در سال است و این رقمی است ثابت و لایتغیّر.

اما قرآن مطلب فوق را، قرنها پیش در یک آیۀ کوتاه، مختصر و مفید و رسا، به جهانیان در سوره زخرف آیه ـ ۱۱ اعلام داشته است که، می فرماید؛ [ واو کسی است که از آسمان آبی فرستاد، به اندازه معین].

کدام بشر عادی می توانست ۱۴ قرن پیش در جاهلی ترین محیط جهان، اینگونه مطالب علمی را که بشر تازه به آن دست یافته است اظهار کند؟!

جز اینکه اعتراف کنیم قرآن حق است و آورندۀ این آیات از جانب خدا مبعوث گشته است.

*منبع: کتاب پویش علمی درقرآن حکیم “جلداول” تالیف اسماعیل افشار صفحه ۱۰۵ انتشارات ابن سینا