اشاره قرآن به انبساط و تاریک شدن جهان:
ادوین هابل ستاره شناس آمریکایی نخستین فردی بود که با تلسکوپ خود مشاهده کرد که کهکشان ها با سرعت بسیاری در حال فاصله گرفتن از هم هستند و مشاهدات هابل منجر به کشف انبساط جهان و یا گسترش کائنات گردید که به این مساله نیز در قرآن اشاره شده است.
اما فرآیند انبساط جهان و گسترش کائنات نیز نتایج بسیار جالب تری را با خود در پی دارد:مثلا اینکه با انبساط جهان فاصله بین ذرات نیز از همدیگر بیشتر می شود،یک نتیجه دیگر آن نیز این است که هم اکنون جهان در 13/8 میلیارد سالگی خود قرار دارد ولی زمانی که تریلیون ها سال از عمر جهان هستی بگذرد فاصله کهکشان ها از همدیگر به قدری بیشتر خواهد شد که کهکشانها عملا قابل مشاهده نخواهند بود و نور آنها دیگر به ما نخواهد رسید زیرا فواصل بین کهکشانها زیاد تر شده است و نور بر خلاف انبساط کیهانی حرکت خواهد کرد و حتی ماکرویو زمینه باقی مانده از بیگ بنگ نیز از بین خواهد رفت و اختر شناسان معتقد هستند هم اکنون بهترین زمان برای مطالعه جهان هستی هست.در نتیجه دور شدن کهکشان ها و سوختن ستارگان ما شاهد یک جهان تاریک و سرد خواهیم بود.
در سوره سوره الفلق آیات اول تا سوم نوشته شده است :
{بگو پناه می برم به پروردگار سپیده دم ﴿۱﴾ از شر آنچه آفریده﴿۲﴾ واز شر تاریکى چون فراگیرد﴿۳﴾}
(سوره الفلق آیات اول تا سوم)
برای اطلاعات بیشتر به فصل هفتم کتاب گیتی از هیچ نوشته لارنس ام کراوس مراجعه شود.# برای شادی روح شهدا، صلوات
* منبع:کتاب پویش علمی درقران حکیم“جلدسوم” تالیف اسماعیل افشارصفحه 11 انتشارات ابن سینا